فایل ورد قابل ویرایش
توضیحی مختصر از متن فایل :
وضع ادبي ايران
در قرن چهارم ونيمة اول قرن پنجم هجري
وضع عمومي زبان و ادب فارسي
دوره يي كه مورد مطالعة ماست ، با آنكه ابتداي ترقي ادب فارسيست ، يكي از مهمترين ادوار ادبي ما هم محسوب مي گردد . در ابتداي اين عهد رودكي استاد شاعران و در اواخر آن فردوسي و عنصري دو استاد مسلم شعر پارسي زندگي مي كرده اند .
شاعران ديگر اين دوران نيز هر يك صاحب شهرت واهميت خاص در تاريخ ادبيات فارسي هستند . كمتر دوره يي از ادوار ادبي فارسي است كه اين همه شاعر استاد و بزرگ ، آن هم از يك ناحية محدود ، در آن زندگي كرده باشند ، و كمتر عهديست كه در آن فصاحت و جزالت كلام تا اين حد مفطور و ملكة گويندگان باشد . كثرت شعر و تعدد آثار گويندگان چنانكه خواهيم ديد يكي از خصائص عمدة اين دورانست .
علت اساسي اين توسعه و رواج روزافزون شعر تشويق بي سابقة شاهان از شاعران و نويسندگان بود . همة اميران و شاهان مشرق در آن دوران نسبت بگويندگان پارسي سراي و نويسندگان و شاعران تازي گوي ايراني رعايت كمال احترام را مي كرده اند و اين حكم حتي دربارة محمود غزنوي كه شاعران را بمنزلة عوامل تبليغت خود بكار مي گماشت ، صادق است مگر در رفتار ناجوانمردانة او نسبت باستاد طوس كه آن خود داستان ديگري در قلمرو مسائل نژادي و مذهبي دارد .
صلات گران و نعمتهاي فراوان كه اميران و شاهان درين دوره در راه تشويق شاعران صرف مي كرده اند بحدي بود كه آنانرا بدرجات بلندي از ثروت و تنعم مي رسانيد . دربارة رودكي نوشته اند كه بنة او را چهارصد شتر مي كشيد و خاقاني دربارة عنصري گفته است :
مقاله فردوسي
مقاله فردوسي
نظرات شما عزیزان: