مقدمه
يا أَيّهَا النّاسُ كُلُوا مِمّا فِي اْلأَرْضِ حَلالاً طَيِّبًا .... [1]
يكي از خصوصيات هر موجود زنده نياز به غذا است. غذا براي تأمين نيروي مورد نياز بدن، براي فعاليت كار دستگاههای مختلف بدن، رشد و نمو، تأمين حرارت ثابت بدن و هر يك از تظاهرات حياتي لازم است و اين واقعيت كه زندگي بدون غذا ميسر نيست ميتواند به طور كلي از اهميت بسيار زياد تغذيه كفايت كند. البته در نظام آفرينش، خالق يكتا به لطف و رحمانيتش در قالب هدايت تكويني، موجودات زنده را به دستيابي به مواد غذايي مورد نياز و تعيين حدود لازم راهنمايي كرده است، ولي انسان را به استعانت از قوهي تفكر، و بالاتر از آن هدايت انبيائ الهي مورد رحمت افزونتري قرار داده است، كه تشخيص خير و صلاح او را در همهي مسائل و از جمله در باب تغذيه آسانتر ساخته است. زيرا آن چنان كه در اكمل اديان الهي، با حلال كردن چيزهاي پاكيزه و حرام كردن پليديها، سلامت جسم و روان آدمي را تضمين نموده است. وَ يُحِلّ لَهُمُ الطّيِّباتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ اْلأَغْلالَ الّتي كانَتْ عَلَيْهِمْ ...[2] و در عبارت كُلُوا مِنْ طَيِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ [3] و از بطن ديگر آيات ديگر آيا همچون فَلْيَنْظُرْ أَيّها أَزْكى طَعامًا [4] و در لابهلاي احكام تغذيه با استنباط از برخي آيات
ديگر [5] و با تكيه بر ضرورت بهرهگيري صحيح از نعمات الهي و اين كه به اين بهرهگيري مؤمنين البته شايستهترند زيرا بناي آفرينش آدمي بر بندگي خدا [6] و قرار گرفتن در مسير كمال است كه البته مؤمن كه سالك اين طريق است به مقام قرب الهي نزديكتر است. قُلْ مَنْ حَرّمَ زينَةَ اللّهِ الّتي أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِيَ لِلّذينَ آمَنُوا فِي الْحَياةِ الدّنْيا خالِصَةً يَوْمَ الْقِيامَةِ كَذلِكَ نُفَصِّلُ اْلآياتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ [7] شيوهي تغذيهي آدمي مشخص ميگردد به خصوص كه مؤمن هنگام استفاده از نعمات الهي راه افراط و زيادهروي و اسراف را پيش نخواهد گرفت وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا إِنّهُ لا يُحِبّ الْمُسْرِفينَ [8] و نيز چون در همهي اعمال و افعال او ياد خدا به عنوان عامل نظارت و كنترل اعمال و افعالش جاي خاص و ممتازي دارد و غذا را با ذكر خدا ميخورد، لذا امر و نهي خدا را قبل از برداشتن لقمه در نظر دارد، و آيهي شريفهي فَلْيَنْظُرِ اْلإِنْسانُ إِلى طَعامِهِ [9] كه آدمي بايد در غذاي خود (اعم از غذاي فكري و جسمي) به دقت بنگرد. او را به انديشه در كيفيت غذا، كميت آن، ارتباط آن با نياز جسم او، پاكيزه بودن آن و اين كه تا چه حد حقوق جامعه در آن رعايت شده و حلال و حرام خدا را مورد توجه قرار داده و از اين گونه دقتها در ابعاد مختلف آن برخواهد انگيخت
لینک دانلود:
چگونه توانستم مصرف خوراکی دانش آموزان را کنترل کنم؟
چگونه توانستم مصرف خوراکی دانش آموزان را کنترل کنم؟
نظرات شما عزیزان: