تعداد صفحات: 95 کد محصول :5834 حجم فایل:174,52 KB نوع فایل :rar

فایل ورد قابل ویرایش

توضیحی مختصر از متن فایل :

مقدمه

اینجانب .......... دارای مدرک -------- مدت ….. سابقه خدمت در نظام مقدس آموزش و پرورش را دارم. تجارب حاضر مربوط به دبیر ادبیات آموزشگاه واجبات می‌باشد که مدرسه تثبیتی من در سال 94 بود. منطقه جغرافیایی محل خدمتم در شهرستان....... است. زبان فارسی، آیینه فرهنگ و هویت ملی ما ایرانیان است این زبان، در گذر زمان فراز و نشیب‌های زیادی را طی کرده، اما همچنان جاودان مانده است. در دوره‌های معاصر، به دلیل گسترش ارتباطات، پیشرفت‌های صنعتی و هجوم واژه‌های بیگانه، این زبان بیش از هر دورهٔ دیگر در معرض خطر قرار گرفته است. یکی از نهادهایی که بیش از حد هر نهاد دیگری می‌تواند در حفظ زبان فارسی تأثیر گذار باشد، وزارت آموزش و پرورش است. هر چند که در سال‌های اخیر، سازمان تألیف کتاب‌های درسی، تلاش‌های فراوان و مثبتی را در این جهت آغاز کرده، این کتاب‌ها به یک باز نگری مجدّد نیاز دارد. نگارنده در این مقاله بر آن است تا بخشی از مشکلات آموزش زبان فارسی در آموزش متوسطه را برشمارد و راه حل‌هایی را برای رفع آن‌ها ارائه دهد.

ارزیابی عمومی:

وظایف و مسئولیت های شغلی:

ضرورت و موانع ادبیات

در بین دروسی متعددی که در مدارس ارائه می‌شود یکی هم «ادبیات فارسی» است. بدیهی است که آموزش این درس مانند تمام دروس دیگر مفید است؛ اما آن چه ما را به برگزاری این میزگرد ملزم کرد این بود که دانستن «ادبیات» نه تنها مفید بلکه ضروری است.
در بین تعاریف مختلفی که از انسان می‌شود و عموماً تمایز او از حیوانات را بیان می‌کند متداول‌ترینش این است که «انسان حیوانی است ناطق.» چنانچه این تمایز را بپذیریم منطقاً این ذهنیت پیش می‌آید که در میان انسان‌ها آن که قدرت سخن گویی و نطق بیش تری داشته باشد از مراتب بالاتری در زندگی برخوردار است. «ادبیات» ابزار اصلی این قدرت است.
منظر دیگری که باید به آن توجه داشت این است که در مدارسی مثل علامه طباطبایی که مختص رشتهٔ ریاضی و فیزیک (و تا حدی علوم تجربی) است «ادبیات» چه جایگاهی دارد؟ دانش آموزان تیزهوشی که در این مدارس تحصیل می‌کنند بدون مطالعهٔ دقیق ادبیات نیز می‌توانند در دروس تخصصی خود نمرات خوبی کسب کنند اما تجربه نشان می‌دهد که کسانی که در علوم ریاضی و فیزیک نیز حرفی برای گفتن داشته‌اند به «ادبیات» مسلط بوده‌اند. دکتر حسابی و پروفسور هشترودی مثال‌هایی دم دستی و مناسب برای این مدعا هستند. دکتر حسابی «فرهنگ حسابی» می‌نویسد و پروفسور هشترودی وقتی در کلاس درس انتگرالی را حل می‌کند و به پاسخ بی نهایت می‌رسد می‌گوید:
به انتگرال عشقت تابع من بی نهایت شدفزون زین حد ندانستم ببخشید آر جسارت شد.
بررسی همین تک بیت نشان گر تسلط (و نه تنها آگاهی) او بر ادبیات است. توجه به ابیات زیر نیز که اثر پروفسور هشترودی است خالی از لطف نخواهد بود:
من گِله ز بخت خویش دارم
از دوست نمی‌کنم شکایت
چون منحنی‌ام من، او مجانب
باری عجب است این حکایت
خواهیم به وصل هم رسیدن
اما به کجا، به بی نهایت!
در صورت پذیرش این مدعا این بیان قابل تأمل می‌شود که اگر کسی به ادبیات تسلط نداشته باشد ممکن است دروس ریاضی و فیزیک را خوب یاد بگیرد و خوب هم نمره بگیرد اما بعید است ریاضی دان یا فیزیک دان شود.
برای بررسی بیش تر این موضوع پنج نفر از دبیران ادبیات مجتمع و دو نفر از دبیران ریاضی را دعوت کردیم تا پای صحبت آن‌ها بنشینیم.